تنهایم

تنهایم به وسعت یک روز و به بلندی آسمان

تا کی باید تحمل داشت

امروز از دیروز بیشتر گریانم

چون غم دوریت ذره ای از وجودم نگذاشته

دلم می خواست یکی رو داشتم ،

بعضی وقتا که مردم خستم می کردن ،

میومد کنارمو دستاش رو می گذاشت دو طرف ِ صورتم

زُل می زد تو چشام ، می گفت

“ببین ! تو من رو داری!!“

چقدر اشک میریزم

میدونم تو هم مثل من

اونور دنیا غمگینی

نمی بینمت ولی

هنوز واسه یه نگات می میرم

یک تار موی قشنگتو

واسه داشتن همه ی دنیا نمیدم

دوریم از هم ولی….

………

وقتی که دنیا دود شد شاید فراموشت کنم

کاشانه ام نابـــــود شد شاید فراموشت کنم

آسان ز دستم داده ای باشد به این هم راضیم

وقتی که اشکم رود شد شاید فراموشت کنم

هرگز ز دستت این چنین سیلی به احساسم نخورد

باشد بزن بدتر بزن

اما به دســـــــــتانت قسم

وقتی که تارم پود شد شاید فراموشت کنم

اگر قرار بود تو دنيا جاي چيزي باشم
دوست داشتم جاي اشک رو گونه هات باشم
توي چشات متولد بشم
رو پلکات جون بگيرم
رو گونه هات جاري بشم
رو لبات بميرم
تا بدوني چقدر دوستت دارم

قطاری بسوی خدا می رفت و همه مردم سوار شدند

اما

وقتی به بهشت رسیدند ، همه پیاده شدند و

فراموش کردند که مقصد خدا بود نه بهشت !

دوستت دارم

چون که یاری ام میکنی تا از این سیلاب زندگی به راحتی عبور کنم

و خودم را در دشت آرزوهایم همراه با تو ببینم

دوستت دارم

چون با اطمینان و اعتماد کلید قلبت را به من دادی

دوستت دارم

بیشتر از آنچه که تصور می کنی

دوستت دارم چون دوستت دارم

تنم به لرزه می افتد ؛

هر بار که می گویی :”برو …. برو و به زندگیت برس”

مگر نمی دانی که تمام زندگی من تویی ؟؟!!!

خواستن توانستن نيست.

شنيدي ميگن خواستن توانستن است؟

باور نكن اشتباهي گفتن بايد ميگفتن خواستن توانستن نيست.

به خودت نگاه كن ببين به چيزايي كه ميخواي تونستي برسي؟

براي من كه اينجوري بوده.

آخه خواستم بهت بگم دوستت دارم اما نتونستم.

خواستم تو فقط مال من باشي اما نتونستم ونشد.

خواستم فراموشت كنم امانتونستم.

خواستم ازت متنفر بشم اما نتونستم.

حالا ديدي خواستن توانستن نيست.

کاش...

کاش کنارم بودی...

کاش میان منو تو این همه فاصله نبود.

کاش گرفتن دستهایت برایم رویا نبود.

کاش این همه دوری بین ما جایی نداشت.

کاش نبایدمنت لحظه هارا در انتظارت بکشم.

کاش هروقت دلم میگرفت میتوانستم سرم رابر روی شانه هایت بگذارم.

کاش شیرین فرهادرا،لیلی مجنون را....تنها نمیگذاشت که حالا

تمام این کاش ها شود آرزو ی دل عشاق

در سکوت دادگاه سرنوشت

امان از این بوی پاییزی و آسمان ابری ،

وقتی که خوابی نیمه شب، تو را نگاه می‌کنم
زیبایی‌ات را با بهار گاه اشتباه می‌کنم

از شرم سر انگشت من پیشانی‌ات تر می‌شود
عطر تنت می‌پیچد و دنیا معطر می‌شود

 گیسوت تابی می‌خورد، می‌لغزد از بازوی تو
از شانه جاری می‌شود چون آبشاری موی تو

چون برگ گل در بسترم می‌گسترانی بوی خود
من را نوازش می‌کنی بر مهربان زانوی خود

آسیمه می‌خیزم ز خواب، تو نیستی اما دگر
ای عشق من بی من کجا؟ تنها نرو من را ببر

من بی تو می‌میرم نرو، من بی تو می‌میرم بمان
با من بمان زین پس دگر هر چه تو می‌گویی همان

در خواب آخر عشق من در برگ گل پیچیدمت
می‌خوابم ای زیباترین در خواب شاید دیدمت

نمی دانی چه دلتنگم

برای تو زندگی می کنم، به عشق تو زنده هستم، اگر نباشی دیگر نیستم
 تویی که بودنت به من همه چیز می دهد، هر جا بروی دلم به دنبال تو می رود…
عشق تو، حضور تو، به من نفس می دهد هوای بودنت
این دیگر اولین و آخرین بار است که دل بستم
نه به انتظار شکستم، نه منتظر کسی دیگر هستم
تو در قلبمی و تنها نیستی، تو مال منی و همه زندگی ام هستی…

همین که احساس کنم تو را دارم ، قلبم تند تند می تپد ،
به عشق تو میگذرد روزهای زندگی ام…
به عشق تو می تابد خورشید زندگی ام ،
به عشق تو آن پرنده میخواند آواز زندگی ام
و این است آغاز زندگی ام ، گذشته ها گذشته ، با تو آغاز کردم و با تو می میرم….
به هوای تو آمدن در این هوای عاشقانه چه دلنشین است ،
به هوای تو دلتنگ شدن و اشک ریختن کار همیشگی من است
بودنم به عشق بودن تو است ، اگر اینجا نشسته ام به عشق این انتظار است
در انتظار توام ، تا فردا ، تا هر زمان که بخواهی چشم به راه آمدن توام
خسته نمی شود چشمهایم از این انتظار ، می مانم و می مانم از این خزان تا پایان بهار
تا تو بیایی و او که به انتظارش نشستم را ببینم،
تا چشمهایت را ببینم و دنیای زیبایم را در آغوش بگیرم
نمی توان از تو گذشت، به خدا نمی توان چشم بر روی چشمهایت بست ،
بگذار تو را ببینم ، تا آخرین لحظه ، تا آخرین حد نفسهایم….
نمیگویم که مرا تنها نگذار ، تو در قلبمی و هیچگاه تنها نمی مانم ، نمی گویم همیشه بمان ،
 تا زمانی که هستی من نیز می مانم ، اگر روزی بروی ، دنیا را زیر پا می گذارم ،
نمی گویم تنها تو در قلبمی، نیازی به گفتنش نیست آنگاه که تو همان قلبمی…
قلبی که تنها تپش هایش برای تو است،
زنده ماندن من به شرط تپش های این قلب نیست، به عشق بودن تو

کنار هر قطره اشکم… هزارتا خاطره دفنه

بازم زلال گشتم با گرمی نگاهت

قلبم چه آروم گشت ای نازنین نگارم

من در دشت بی محبت غم بر دلم نشسته

قلبم شکسته تنهاست نزار بی تو بمونه

گاهی چه غریبانه روزهای تلخ را سر می کنم.

گاهی اوقات چه غریبم.

گاهی چه دلتنگی رویم فشار می آورد.

گاهی اوقات چه دلتنگم.

چه دلگیرم.

چه غمگینم از بی تو بودن

……….. 

چقدر سخته بی چشمانت ،

بی دستانت ،

بی نگاهت و

بی آغوشت سر کردن.

عشق سکوتی بین من و توست.

عشق سکوت پر از حرف است.

حرفهای ناگفته بین ما.

دلم می خواست مانند پرنده ای بی پروا

در کنارت اوج بگیرم.

ای کاش زودتر

برسد آن روز

که در آغوش هم عاشقانه آرام گیریم.

ای کاش برسد.

در دادگاه عشق ....قسمم قلبم بود ....وكيلم دلم و حضار جمعي از عاشقان و دلسوختگان.

قاضي نامم را بلند خواند و گناهم را دوست داشتن تو اعلام كرد و پس محكوم شدم به

تنهايي و مرگ كنار چوبه ي دار از من خواستند تا  اخرين خواسته ام را بگويم و من

گفتم به تو بگويند: ..... « دوستت دارم »

چشم های بسته ی تورو، با بوسه بازش می کنم
قلب شکسته ی تورو، خودم نوازش می کنم
نمی زارم تنگ غروب، دلت بگیره از کسی
تا وقتی من کنارتم، به هر چی می خوای می رسی
خودم بغل می گیرمت، پر می شم از عطر تنت
کاشکی تو هم بفهمی که، می میرم از نبودنت
خودم به جای تو شب ها، بهونه هات و می شمرم
جای تو گریه می کنم، جای تو غصه می خورم 

هرچی که دوست داری بگو، حرف های قلبت رو بزن
دل خوشی هات مال خودت، درد دلت برای من
من واسه ی داشتن تو، قید یه دنیا رو زدم
کاشکی ازم چیزی بخوای، تا به تو دنیام و بدم
هرچی که دوست داری بگو، حرفای قلب و بزن
دل خوشی هات مال خودت، درد دلت برای من
من واسه ی داشتن تو، قید یه دنیا رو زدم
کاشکی ازم چیزی بخوای، تا به تو دنیام و بدم

خودم بغل می گیرمت، پر می شم از عطر تنت
کاشکی تو هم بفهمی که، می میرم از نبودنت
خودم به جای تو شب ها، بهونه هات و می شمرم
جای تو گریه می کنم، جای تو غصه می خورم

دلتنگم

دلتنگ صدای دلنشین نفس هایت

سرشارم

سرشار از عشق بی انتهایت

گریزانم

گریزان از فکر نبودن با تو

دلگیرم

دلگیر از انسان های بی رحم اطراف تو

یه وقتایی آخرش که از طرفتون خداحافظی میکنین

یهو اسمتونو صدا میزنه

وقتی میگین جــانم.

ناغافل جمله ی دوستت دارم رو که میشنوین

یهو دلتون هـــــری میریزه !

این ریختن چقد قشنگه

تو مرا می فهمی
من تو را می خواهم
وهمین ساده ترین قصه یک انسان است
تو مرا می خوانی
من تو را ناب ترین شعر زمان می دانم
و تو هم می دانی

وجودم تا ابد در دل من می مانی.

کسی که دوستت داره ؛ همش نگرانته

به خاطر همین بیشتر از اینکه بگه دوستت دارم ،

میگه مواظب خودت باش

چه میداند کسی شاید در آن شب

که چشمانش به تاریکی درخشید

نگاهش انتظار دیگری داشت

که یکدم در نگاهم ماند و لغزید

چه میداند کسی شاید در آن روز

که دزدانه به چشمم چشم میدوخت

بر لبانش حرف دیگری داشت

نگاهش از نگاهم داشت میسوخت

دکتــرهــا ،

قـرص می دهنـد که فــرامــوشت کنـــم !

خــوابــت را مـی بیــــنم !!!

در این قلب من

جوششی است که همه می دانند

عشقی است که می ماند

روحی است که می داند

چقدر تا بی نهایت دوستش دارم

آری می داند که چقدر دوستش دارم

و چگونه برایش قصه دوست داشتن را تعریف می کنم

برایش می گویم از زیباترین لحظه ها

از قشنگ ترین رویاها

رویاهایی که با هم داریم و در آغوش هم آن را لمس می کنیم

با هم از قصه زندگی می گوییم و گاهی می خندیم و گاهی می گرییم

آری حقیقت زندگی این است

اما عهدهایمان فراموش نمی شود عهد هایی که بهترین و زیباترین

لحظه های عمرمان در آن قوطه می خورد

نمی دانم جایش اینجاست که بگویم

آری همینجاست

اینجا کلبه عشقمان است

پس می گویم

با تمام وجودم می گویم

با همین قلبم که تو در آن نشسته ای می گویم

که ای همه عمر و جون و زندگیم

تو را ای مهربانترین خواهر

عاشقــــــــــــــــــانه

صــــــــــــــــادقانه

دوســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت دارم